"Ενα πεινασμένο στόμα"

Το καινούργιο μυθιστόρημα της Λένας Διβάνη(εκδόσεις Καστανιώτη) είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα γραμμένο με κέφι και νεύρο,με γρήγορη δράση.

Η αφήγηση δοσμένη από τους δυο κεντρικούς ήρωες,τον φοιτητή-εκπαιδευτή σκύλων Γιάννη και τον καθηγητή νομικής και μέγα δικηγόρο Κρεμόπουλο,δείχνει απο την αρχή την διαφορά των δύο κόσμων.

Συναντιούνται τυχαία στον Λυκαβηττό,όπου έχουν πάει και οι δυο για να βγάλουν βόλτα τα σκυλιά τους.

Η γνωριμία τους είναι καταλυτική.Ο Γιάννης,βάση σχεδίου,γίνεται απαραίτητος στον καθηγητή,διεισδύει στη ζωή και στην οικογένεια του.

Δεν έχει τίποτα να χάσει,είναι" ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ ΣΤΟΜΑ" , τα θέλει όλα και τα παίρνει όλα...όμως τόσο λαίμαργα που στο τέλος τον "πνίγουν"

Από εκπαιδευτής σκύλων,γίνεται βοηθός στο δικηγορικό γραφείο του καθηγητή και εραστής της γυναίκας του.

Το τέλος; Τραγικό!!

"Το κείμενο από το μέλος της Λέσχης Ανάγνωσης Ε.Τ."

Μετά την Ντόρις Λέσινγκ και το "πέμπτο παιδί" διαβάζουμε το βιβλίο της Λένας Διβάνη "ένα πεινασμένο στόμα" Η επόμενη συνάντηση είναι την Κυριακή ५ Ιουνίου

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

Με ένα νέο μυθιστόρημα με τίτλο «Η συμφωνία των ονείρων» επανέρχεται ο Νίκος Θέμελης. Εντάσσεται και αυτό στη γραμμή του ιστορικού μυθιστορήματος που ξεκίνησε με την τριλογία «Αναζήτηση» (Κέδρος, 1998), «Ανατροπή» (Κέδρος, 2000) και «Αναλαμπή» (Κέδρος, 2003), η οποία έκανε τον συγγραφέα δημοφιλή σε εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες, και συνεχίστηκε με τα «Για μια συντροφιά ανάμεσά μας» (Κέδρος, 2005) και «Οι αλήθειες των άλλων» (Κέδρος, 2008)- εμβολίμως εκδόθηκε το «Μια ζωή, δυο ζωές» (Κέδρος, 2007).

Τον μυθιστορηματικό ιστό απαρτίζουν τέσσερις σπονδυλωτές ιστορίες από τη διαδρομή μιας οικογένειας που καθεμιά έχει ως κινητήριο δύναμή της ένα όνειρο. «Ενα είδος ονείρου» διευκρίνισε

στο «Βήμα» ο συγγραφέας. «Τα όνειρα του ύπνου, τα όνειρα του ξύπνου, το όνειρο που γίνεται αγοραίο εμπόρευμα, το όνειρο μέσα από μια φροϊδική προσέγγιση» . Η πρώτη ιστορία αναπτύσσεται στα χρόνια του Εμφυλίου στην Ηπειρο, όπως και οι επόμενες δύο, οι οποίες διατρέχουν τη μετεμφυλιακή περίοδο ως το 1965. Η τέταρτη καταλήγει σε ένα νησί του Αιγαίου το καλοκαίρι του 1990.

Εδώ παρακολουθούμε την πορεία ενός διπόλου χαρακτήρων κάθε φορά εν μέσω κοινωνικών και ιστορικών συγκυριών και εσωτερικών διεργασιών, οι οποίες λειτουργούν άλλοτε λυτρωτικά και άλλοτε καταστροφικά. «Το χρονικό όριο του 1990 σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και την είσοδο σε μια άλλη, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, των νέων δεδομένων» λέει ο ίδιος: μια εποχή χωρίς ταυτότητες. Στο τέλος όμως μένει, για κάποιους, το «υπόλοιπο μιας ελπίδας».

Τερέζα Ντεκερού ΄και το τέλος της νύχτας

Για τον Μήνα Φεβρουάριο २०११ η λέσχη ανάγνωσης Καστοριάς διαβάζει २ έργα του Φρανσουά Μωριάκ την 'Τερέζα Ντεκερού' και 'το τέλος της νύχτας' Καλή ανάγνωση

Τη ΄'δεσποινίδα' του Ιβο Αντριτς διαβασε η λέσχη ανάγνωσης Καστοριάς τον Ιανουάριο του 2011